Sadrži iridoidne glikozide (aukubozid), flavonoide, tanine, organske kiseline (hlorogensku i kafenu), saponine i tragove etarskog ulja. Čestoslavica ili Veronika (Veronica officinalis) je višegodišnja zeljasta biljka. Mnoštvo sitnih svijetlo-plavih ili svijetlo-ljubičastih cvjetova sakupljeno je u grozdaste cvasti, a njeni nazubljeni, zeleni listovi, sa naličja su ljubičasti i maljavi.

Upotreba u narodnoj medicini
Zbog svog delovanja na „čišćenje krvi“ čestoslavica je nekada korišćena za liječenje gubavosti Zapisi o upotrebi čestoslavice kao ljekovite biljke mogu se naći u djelima Hijeronimusa Boša u XVI veku, kao i kod Sebastijana Knajpa, koji su ovu biljku preporučivali kao univerzalni lijek za mnoge bolesti. Tradicionalno upotrebljavana kao sredstvo protiv tuberkuloze, za olakšavanje iskašljavanja, i za preznojavanje, čestoslavica se koristi i kod bolesti organa za varenje, jetre, slezine, bubrega i mokraćnih puteva, kao i za ublažavanje tegoba kod gihta i reumatskih oboljenja. Upotreba se preporučuje i za ublažavanje vrtoglavice i nervoze izazvane pojačanim intelektualnim naporima. U narodnoj medicini se koristi kod ekcema, za ublažavanje svraba kože, i za ispiranje kao sredstvo za ubrzanje zarastanja rana.Blagotvorno dejstvo
Ljudi uzimaju veroniku za probleme sa:
– plućima (respiratorni trakt)
– želucem i crijevima (gastrointestinalni trakt)
– bešikom i bubrezima (mokraćni trakt)
– za giht, artritis
– bolove u mišićima i zglobovima (reumatizam)
– gubitak apetita
– probleme sa jetrom i bolesti slezine
Veronika se takođe koristi kao tonik, za izazivanje znojenja, za “pročišćavanje” krvi i za povećanje metabolizma. Neki ljudi ispiraju grlo Veronikom za smirivanje upale usta i grla. Ponekad se nanosi direktno na kožu kako bi se zaustavilo znojenje stopala, zaliječile rane i tretirali tekući problemi kože i svrab.
Čuveni srpski travar Momčilo Antonijević, podelio je nekoliko recepata za spremanje veronike, a za vas smo izdvojili dva.